اثر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر خود کارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دختر

زمینه و هدف: درمان کوتاه مدت راه حل محور یک رویکرد پست مدرن است که بر یافتن راه حل ها توسط مراجع با همکاری درمانگر تأکید دارد. این مطالعه باهدف بررسی اثر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر خود کارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دختر طراحی گردید. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش تجربی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گردید. جامعه پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان های شهر کرج در سال تحصیلی 93-1394 تشکیل می دادند. با بهره­گیری از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و پس از غربالگری اولیه، 40 دانش آموز دختر انتخاب و با گمارش تصادفی به گروه­های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودکارآمدی عمومی sherer و همکاران و مقیاس رضایت از زندگی diener و همکاران استفاده شد. پس از پاسخگویی آزمودنی ها به پرسشنامه ها در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان گروه آزمایش در 6 جلسه در معرض درمان کوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده-ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم افزار spss20 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از اجرای جلسات درمان کوتاه مدت راه حل محور، خود کارآمدی و رضایت از زندگی در آزمودنی­های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری پیداکرده بود. نتیجه گیری: رویکرد راه حل محور برافزایش خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دختر مؤثر است. پیشنهاد می شود استفاده از این رویکرد در برنامه های آموزشی مشاوران مدارس در جهت حل مسائل روان شناختی دانش آموزان قرار گیرد.